|
|
|
||
|
||||
Specjalistyczna Praktyka Lekarska „MEDIPRO”
kom.: +48 600 828228 |
DR N. MED. JAROSŁAW KÓSKA
LEKARZ MEDYCYNY PRACY SPECJALISTA MEDYCYNY RODZINNEJ LEKARZ SYSTEMU RATOWNICTWA MEDYCZNEGO |
|
||
|
||||
|
||||
Rozprawa doktorska (streszczenie):
„Ocena skuteczności przedszpitalnego postępowania ratowniczego u chorych z obrażeniami ciała na terenie miasta Katowic”
Promotor: Prof. dr hab. n. med. Zbigniew Kalina
Recenzenci: Prof. dr hab. n. med. Przemysław Jałowiecki Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach Prof. dr hab. n. med. Juliusz Jakubaszko Collegium Medicum im. Ludwika Rydygiera w Bydgoszczy
|
||||
|
||||
Praca ma charakter metodologiczny z pogranicza ratownictwa medycznego i organizacji służby zdrowia. We wstępie określony został cel pracy, który sprowadzić można do zbadania skuteczności ratownictwa medycznego ze względu na warunkujące go czynniki i ich kwantyfikację, czyli ilościowe rozliczenie wpływu poszczególnych czynników. W związku z tym należało wypracować metodę badania na podstawie statystyki matematycznej przy wykorzystaniu reprezentatywnych danych. Materiały poddane analizie pochodzą ze źródeł pogotowia ratunkowego. Obejmują okres 1999 – 2000 i dotyczą wypadków zaistniałych na terenie miasta Katowic. W pracy termin „wypadek” definiuje się zawężająco, z wykluczeniem nagłych zachorowań stanowiących uzupełnienie dla uzyskania typowego obrazu pracy pogotowia ratunkowego. Druga część materiałów pochodzi ze Szpitala Miejskiego w Katowicach - Józefowcu, który z wielu powodów okazał się najbardziej reprezentatywny oraz przydatny do wykorzystania materiałów w prezentowanej pracy. Dane liczbowe pochodzą głownie z kart wezwań pogotowia ratunkowego, historii choroby oraz dokumentacji szpitalnej. W rozprawie doktorskiej przeanalizowano 75 445 kart wyjazdowych pogotowia ratunkowego, z których wyselekcjonowano 980 kart dotyczących wyjazdów do wypadków, z czego wyodrębniono 164 przypadki przewiezione do szpitala miejskiego, z których 80 poszkodowanych zostało hospitalizowanych. Uporządkowane dane poddano analizie metodami statystyki matematycznej, obliczając strukturę i skorelowanie danych, a uzyskane wyniki sprawdzono za pomocą testów, głównie nieparametrycznych. Spośród statystycznych metod najbardziej efektywne okazało się badanie korelacji jakościowej danych ze względu na nominalną skalę pomiarową danych liczbowych. Mniej precyzyjne wyniki dało obliczanie korelacji liniowej i cząstkowej ze względu na nieadekwatną ocenę punktową niektórych danych i ich często nieliniowy charakter. W pracy ustalono częstotliwość występowania poszczególnych kategorii wypadków, w których dominują urazy głowy (26%) i urazy wielonarządowe (17%). Wśród przyczyn przeważają wypadki komunikacyjne (61,22%) i potrącenia (21,94%). Ustalono także, że większość ratowanych była w stanie względnie dobrym lub dobrym, pozostałe stany to zaledwie 6% całości. Czas ratownictwa wahał się w zakresie od 11 minut do ponad 1 godziny. Najwięcej poszkodowanych zaopatrywanych w czasie od 21 do 40 minut (31,44%). Powyżej tzw. „złotej godziny” zaopatrywanych było około 12% poszkodowanych w wypadkach. Pobyt szpitalny pacjentów powypadkowych trwał najczęściej do 12 dni, stanowili oni około 75% ogólnej liczby hospitalizowanych po wypadkach. W wyniku przeprowadzonych badań wyodrębniono i skwantyfikowano współzależność następujących czynników wpływających na skuteczność leczenia: stan pacjenta w momencie wypadku, przyczyna wypadku, medyczne czynności ratunkowe, umiejscowienie urazu, czas transportu do szpitala. Z wymienionych czynników największy wpływ na długość hospitalizacji wywarły stan pacjenta i sposób prowadzenia medycznych czynności ratunkowych. Silny wpływ miał także czas transportu do szpitala. Pracę kończą wnioski zawierające konstatację dotyczącą pracy pogotowia ratunkowego i szpitali uczestniczących w ratownictwie medycznym. Opracowanie oparte jest na bogatym piśmiennictwie z dziedziny ratownictwa medycznego i metodyki badań statystycznych.
|
||||
|
|
|
||